Dunya kucuk

Sinir otesi bilimin sinirlari ne kadar ilerdedi bilinmez ama  ayni anda birden cok yerde olabilme istegi insanin cogu zaman aklinin ucundan gecmistir. 

Insanlarin yillar oncesinde gemilerde haftalarca yaptigi yolculuklari gun gelip saatlerle katedebileceklerini soylesek tekrar dunyaya gelebilmek icin cok sey verirlerdi sanirim.

Fen bilimleri egitimimin yaninda yaptigim muhendislik doktorasi ve gordugum mucizeler, muhendislere olan saygimi kat kat artiriyor. Hadi ozkutle agirlik kaybi filan koca gemileri suyun uzerinde yuzdurdunuzde, o koskocaaa ucaklari nasil gokyuzunde ucurmayi basardiniz be insanlar.. Scanner, faks makinesi ve bilimum mekanik aletlere UFO gormus koylu gibi bakan ben,kattiyen de anlamiyorum bu gokyuzunde kuslaar gibi suzulen ucaklari. 

Dusunmek icin en guzel yer bence ucak. Zaman kavraminin kayboldugu tek yer..Gozunun onunden gorduklerinin gectigi, gormeyi ozlediklerinin hayalini kurdugun o kocaman yer.. 

Dunya kucuk evet, artik insan 10 saatte bir kitadan digerine gidebiliyor. Gittikce de kuculuyor mesafeler. Yillarca sinirlarini ezberledigimiz ulkemden disari adimimi attigimda, aslinda hicbir seyin o kadar da uzak olmadigini farkediyorum. Ve daha da yaklasmak istiyorum bilinmeyen yerlere.

Ve orda, iste tam o en uzak noktada yine insanin aklina gelmeden edemiyor sevdikleri. Eger yaninda, o gordugun sisman amerikali zenci kadini taklit edecegin, aksam karanliginda nehire yansiyan sehri izleyecegin, sarilacagin, vergi haric satilan mallari surekli sikayet edecegin  (daha cok almana sebep oluyorlar ne diyebilirim ki), beraber kahvalti edecegin, yuksek binalarin icinde kaybolacagin, timsah besleyip, kopekbaliklariyla yuzecegin, gozlerine bakip kaybolacagin biri yoksa ne anladim ki..

Dunya kucucuk olsun ve ben sevdigimin yanina hemencecik gidebileyim...