i had a reason..

Siz de bugun ayin kaci diye sordugunuzda, " ne kadar cabuk gecti yaaa" diye dusunmuyor musunuz? Ben burada zamanin ne kadar zor gececegini dusunurken coktaan mayis ayinin ortalarina geldigimizi farkettim...


Coktan 6 ay olmus bile ben bu kucuk kucucuk sehirde dolanip durali. Ayni sehir merkezine her haftasonu gidip farkli bir seyler bulmayi; Ayni alisveris merkezindeki ayni magazaya gidip, hep gordugun kasiyer kizdan baskasini gormeyi umali...


Her gun bindigin ayni numarali otobusun belki de o gun hic olmazsa 5 dk cik gec gelecegini dusuneli (which is unusual)..


Yasanilan duzen mi yoksa tek duze bir hayat mi bilmiyorum, haftaici calisip cumartesi disari cikmak icin insanlari ikna edebilme hayali, pazar gunu ise ev isleriyle gecmek bilmeyen kocaa bir gun..


Aslinda cogu insan bunlara benzer hayatlar yasiyor fakat neden daha mutlular?? Insanin cevresinde sevdiklerinin olmasi aslinda orayi gercekten yasanilasi kilan sey mi? " Ben burda kesinlikle yapamam" derken akip giden zamana ayak uydurmak yoksa sadece zaman kaybindan baska bir sey degil mi?


Biliyorum bir suredir benim uyum saglama ve bunalim arasinda gidip gelen bloglarimla pek barisik degilsiniz, fakat guzel bir haberim var: )


Insan butun seylere ragmen alismayi ogreniyor. Ve ben de bu kucuk kasabayi sonunda sevmeye basladim sanirim :) 


Burda da hayat oldugunu, insanlarin aslinda eglendiklerini gordum ve butun bunlarin yine etrafinda sevebildigin insanlar yaratmakla gerceklestigini..




May be it took a while to get back to life again, but i had a reason..
Now enjoy it !!